Gowri Ananthan

பாகம் மூன்று : கோபம்  "நீ அவனைக் காதலிக்கிறியா?" விரிவுரை முடித்து வந்துகொண்டிருந்தவளைக் கூட்டிச்சென்று கேட்டபோது முதலில் எதுவுமே புரியவில்ல அவளுக்கு. அருகில் நின்ற உஷாவைப் பார்த்தாள்.  "நீ தானே சொன்னாய் கேள் எண்டு.." இப்போது புரிந்துவிட்டது.  "அதுக்கு இப்படித்தான் சொல்லி வைச்சிருக்கிறியா? நான் இதையா கேக்கச் சொன்னான்?" "அதுக்கு இதுதானே அர்த்தம்." ரஞ்சன் இடைமறித்தான். அவளுக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. எதற்காய் மீண்டும் தப்பு மேல தப்பு செய்கிறாய் என்று உள்மனம் எச்சரித்தது. தூரத்தில் அவன் வழக்கம் போல தமிழ் மரத்தின்கீழே இருந்துகொண்டு எதுவுமே நடவாதது போல கடலை போட்டுக்கொண்டிருந்தான். உண்மையிலேயே இவனுக்கு சம்பந்தம் இல்லையா? அல்லது தெரியாதது போல் நடிக்கிறானா? "Thamil Maram" The memories root all the way to the trunk and the bottom layed benches... Giving every thing all it can. Shades to all who have been under the mighty tree. All the stories are written inside the core and the branches are every where may be visible only to the

இந்தத் தொடரை ஆரம்பித்தது முதலாய் பலதரப்பட்ட இடங்களிலிருந்து பாராட்டுகள் மட்டுமன்றி, சில மனத்தங்கல்களையும் கொண்டுவந்தபோது கொஞ்சம் கஷ்டமாத்தான் இருந்தது. அதற்குப் பதில் எழுதி, அதுவே ஒரு பதிவாயிட்டுது. அவற்றில் சிலதை இங்கே பகிர்ந்து கொள்கிறேன். முதலாவது பாராட்டு, நான் மட்டுமல்ல எங்கள் கல்லூரியில் பெரும்பாலானோர் மதிப்பும் மரியாதையும் வைத்திருக்கும் Girvani அக்காவிடமிருந்து,  Girvani Manoharan   Very nice. You have written it casually which makes it more interesting. What other talents you have Gowri? Keep it up! 13 hours ago  ·  Unlike  ·    1 person Gowri Ananthan   நன்றி அக்கா. உங்களது ஊக்கம் தான் எனக்கு பக்கபலம். "jack of all master of none" எண்டு சொல்லுவாங்கள். அது மாதிரித்தான் நானும். அப்பப்ப என்ன வருதோ அப்படியே கக்கிண்டு போறது. ஆனா இது நெடுநாளா நினைச்சு வைச்சு, அதன் கணம் தாங்காது கொஞ்சம் இறக்கி வைக்கிறன். அவ்வளவுதான். :) தொடர் ஆதரவளித்துவரும் பார்த்தீபன் அண்ணா, Parthiban Vivekanandan   Excellent scripting with the natural words ..keep it up the good work...

பாகம் இரண்டு : தடுமாற்றம்   "உங்களுக்கு என்ர தங்கச்சியைத் தெரியுமா? உங்க ஸ்கூல் தான்." அந்த நிசப்தத்தைக் கிழித்துக்கொண்டு சங்கீதமாய் ஒலித்தது அவனது குரல்.  என்னதான் சங்கீதம் வருசக்கணக்கா பழகி இருந்தாலுமே ஒரு ஆணின் குரல் இவ்வளவு இனிமையாய் இருக்க முடியுமா என்ன. சில சங்கீத வித்துவான்கள் நாலாம்கட்டை எண்டு சொல்லி அடித்தொண்டையில் கரகரப்பிரியா பாடுகையில் கேட்கப் பிடிக்காமல் எழுந்து வந்திருக்கிறாள். இவன் நாள் முழுக்கப் பாடினாலும் கேட்டுக் கொண்டிருக்கலாம் போலிருக்கே. சின்ன வயசிலையே அம்மா தேனும் பாலும் குடுத்து வளத்திருப்பா போல. "அவ பெயர் ருக்தா.. அனு.." அவன் சொல்லலாமா விடலாமா எண்டு யோசிப்பது போல் தெரிந்தது. "தெரியாது!" என்றபடி அருகிலிருந்த வயலினை எடுத்து ஷட்ஜ நரம்பை மெலிதாய்த் தட்டினாள்.  எத்தனை நாள் இருக்கும் இதை மீட்டி. ஊரில ஒண்டுக்கு ரெண்டு வயலின் இருந்தது. ஒண்டு ஜேர்மன், சின்ன வயசில பழக பக்கத்து வீட்டு அக்காவிடம் செக்கன்ட் ஹாண்டா வாங்கினது. அதிலைதான் தத்தித் தத்தி மூன்றாம் grade வரை முடிச்சது. அதன் பின் புதுசா எடுத்தது சீனா வயலின். எங்க ச

பாகம் ஒன்று : அறிமுகம்  இற்றைக்கு சுமார் பத்து வருடங்களின் முன்பு ஒரு நாள்.. கல்லூரி தொடங்கி சில நாட்களே ஆயிருந்தன. இன்று, அறிமுக தினம். எல்லா பிரிவு மாணவர்களும் இரசாயன பகுதி விரிவுரை மண்டபத்தில் கூடியிருந்தனர். எல்லோர் முகங்களிலும் ஒருவித பெருமிதமும் சந்தோசமும் குடிகொண்டிருந்தது. அதற்குக் காரணமில்லாமல் இல்லை. அப்போதெல்லாம் உயர் தரத்தில் நாடளாவிய ரீதியில் அதியுயர் புள்ளிகள் பெற்ற சுமார் இருபது விகிதமான மாணவர்களுக்கே கல்லூரி அனுமதி கிடைக்கும். அவர்களையும் கூட தரம் பிரித்து முதலில் மருத்துவம், பொறியியல் போக எஞ்சியோரே இங்கு வந்திருப்பர். ஆனாலும் கூட மிகுதி எண்பது சதவிகிதத்தை விட தாம் உயர்ந்தவர்கள் என்ற மிதப்பு இருக்கும். இவர்களுக்கே இப்படி என்றால் முதல் இரு பிரிவுக்கும் சென்றவர்களைப் பற்றிச் சொல்லவே தேவையில்லை. பேராசிரியர்கள் அறிமுகம் தொடங்குவதற்கு இன்னும் ஒருசில நிமிடங்களே இருந்தன. அதற்குள் மாணவர்கள் அருகிலிருந்தவர்களிடம் அறிமுகம் செய்யத்தொடங்கி விட்டிருந்தனர். இது விரிவுரை மண்டபமா இல்லை மீன் சந்தையா என்று ஒருகணம் தோன்றியது அவளிற்கு.  அடடா, சொல்ல மறந்திட்டன். "அவள்" தான் இ

Luxury Passenger Elevator © Sepac-International Co., Ltd.  இந்த "Escalator" இருக்கே.. பொறுங்க.. பொறுங்க.. Elevatorக்கும் Escalatorக்கும் ஒரு சின்ன குழப்பம். அதனால இனி லிப்ட் எண்டே சொல்லிடறேன். சரியா..? தினம் பஸ் பிடிக்கிறமோ இல்லாட்டி டாக்ஸி பிடிக்கிறமோ குறைந்தது ஒரு தடவையாச்சும் இதைப்  பிடிச்சே ஆகணும். நிமிசத்துக்கு ரெண்டு தரம் வந்து போற லிப்டுக்கு என்னமோ அஞ்சு நிமிசத்துக்கொருக்கா வாற MRT ஐ பிடிக்கிற மாதிரி ஓடுவாங்க. இருக்கிறதே கொஞ்ச இடம். அதில வேற சுத்திவர கண்ணாடி.  வீட்ல கண்ணாடியே பாக்காதவங்க மாதிரி, அப்பத்தான் முன்ன பின்ன திரும்பிப் பாக்கிறது. யாராச்சும் HDBட சொல்லி உந்தக் கண்ணாடிய கழட்டிப் போட்டு இப்படி ஏதாச்சும் Artwork போடச்சொல்லுங்கோவன். பாக்கிறமாதிரியாச்சும் இருக்கும். டக்கெண்டு பாத்திங்கன்னா  Reflectionல் ஒரு "stretching room" effectம் இருக்கும். என்ன ரசனையப்பா! சரி, ஒரு பத்திருபது படி தானே அப்பிடியே ஒரு ஜம்ப் பண்ணி போய்டலாம் எண்டு பாத்தா, மாங்கு மாங்குன்னு ஜிம்ல ஒருமணி நேரம் Treadmill பண்ணுறவங்க கூட படில ஏறாம லிப்ட்க்கு வரிசைல நிப்பான

"Shaolin". இதைப் பத்தி பல பேர் பலவிதமா படங்கள்ல காட்டியிருக்கிறாங்க. அதையெல்லாம் அப்பிடியே அல்லாக்கா  தூக்கி  சாப்பிடுற மாதிரி இப்ப ஒரு படத்தில, Shaolin உருவாக காரணமே ஒரு தமிழன் எண்டு சொன்னப்போ அப்பிடியே புல்லரிச்சுப் போச்சு. இதை ஆளாளுக்கு தங்களுக்கு தெரிஞ்ச கோணத்தில விவாதம் செய்து கொண்டிருக்க, தமிழ் பேசினவங்க எல்லாம் தமிழனா? இது தான் இன்றைய முக்கிய வினா. தமிழன்னு சொல்லிக்கிற பலருக்கு தமிழே தெரியாதே, அப்போ அவங்களை எப்படி அழைப்பது?  தமிழன் என்பது இனமா இல்லை மொழி அடையாளமா? நான் இதை இரு வகையாகப் பார்க்கிறேன். ஒன்று தமிழை வளர்த்தவர்கள். ரெண்டு தமிழைக் காத்தவர்கள்.  தமிழை வளர்த்தவர்களில் பலர் வேற்று இனத்தோர் உண்டு. ஆனால் அதை போற்றிப் பாதுகாத்து வருவது தமிழினம் தான். அது எமது கடமையும் கூட. பிறருக்கு நமது மொழிவளம் புரிந்த அளவுக்கு நமக்கு அதன் அருமை புரிந்திருக்கிறதா? பிறர் தமிழ் மொழியால் ஈர்க்கப்பட்டு பல படைப்புகளை தந்தனரே ஒழிய அதைக் காக்க வேண்டும் என எண்ணித்தான் செய்திருப்பார்கள் என்று நான் நினைக்கவில்லை. அதற்கான அவசியமும் அவர்களுக்கில்லை.  சரி அதை விடுங்க. இதப் பத்தி பேச ந

இன்னைக்கு தீபாவளி. அட, எல்லோருக்குமே தெரிஞ்சது தானே இதில என்ன புதுசா கண்டு பிடிச்சிட்டேன் எண்டு கேக்கிறீங்களா? சின்னல்ல எனக்கு தீபாவளிக்கும் கார்த்திகை விளக்கீட்டுக்கும் ஒரே குழப்பம். ரெண்டுக்குமே விளக்குதான் கொளுத்துறாங்க. ஆனா சாமிதான் வேறையாம். எனக்கென்னவோ கார்த்திகை விளக்கீடு தான் நல்லா பிடிக்கும். அம்மாமா பந்தம் கொளுத்தி தருவா. நான் போய் சந்து பொந்தெல்லாம் நட்டுக்கொண்டு வருவன். பிறகு வாழை வெட்டி தார் நட்டு வீதில விளக்கு கொழுத்துவம். எங்கட சந்தியிலை டயர் எல்லாம் கொளுத்துவான்கள். அம்மா பாக்க விடமாட்டா. மூக்குகுள்ளை புகை போனா பிறகு இரவு முழுக்க சிவராத்திரி தான் எண்டு. ஆனாலும் நான் யன்னல் கிரிளுக்குள்ளாள எட்டி எட்டி பாப்பன். அதெல்லாம் ஒரு காலம்! சரி இப்ப தீபாவளிக்கு வருவமே. எல்லாருக்கும் தீபாவளி எண்டா ஒரே கொண்ட்டாட்டம் தானே. ஆனா எனக்கு ஏன் பெரிசா இல்லை எண்டு கேட்டிங்கன்னா சொல்றன். 1 . புது சட்டை - வருசத்துக்கு எனக்கு தெரிஞ்சு ஒரு தரம் தான் புது சட்டை எடுப்போம். அதுவும் எண்ட பிறந்தநாளைக்கு ரெண்டு நாள் முன்பு தான். அதிலேயே வருசப்பிறப்பு தீபவளிக்கெல்லாம் சட்டை எடுத்திடுவா அம்மா. ஆ

அறிமுகமெண்டு சொல்லப் போனா ஒண்டுமில்லைத் தான். இருந்தாலும் ஏதாச்சும் சொல்லவேணுமே எண்டதால ரெண்டு வரி சொல்றன் கேளுங்கோ. முன்னெல்லாம் இங்கை படைப்பாளிகள் வச்சதுதான் சட்டம். அவங்க என்ன எழுதுறாங்களோ அதை பாதி புரியாவிட்டாலும் நானும் ஒரு ரசிகை எண்டு ப்ரூப் பன்றத்துக்காண்டியாச்சும் ஆஹா ஓஹோ எண்டு சொல்லிக்கொண்டிருப்பானுங்க. ஆனா இந்த இன்டர்நெட் எல்லா வீட்டுக்கும் வந்தப்புறம் இப்பல்லாம் நாம வைக்கிறதுதான் சட்டம். அதால ஒரு ரசிகையாய் நான் ரசித்தவற்றை உங்களுடன் இங்க பகிர்ந்து கொள்ளப் போகிறேன். பிடிச்சிருந்தா நாலு வார்த்தை நல்லதாவோ இல்லை நாக்கை பிடுங்குற மாதிரியோ சொல்லிட்டு போங்க. நானும் ஒரு ரசிகை தானுங்கோ. சத்தியமா நம்புங்கோ!

ஜனனி.. என்னம்மா..? 

உயிரை உருக்கி எடுக்கும் ஒரு உன்னத இசை(ஞானி) Click here to get this Playlist