Gowri Ananthan

நேரம் : இரவு பதினோரு மணி  இடம் : கிளார்க் கீ, சிங்கப்பூர் DJ இன்னும் வரவில்லைப் போலும். இடைவெளியை நிரப்ப Jennifer Lopaz இனது On the Floor பாடல் போய்க்கொண்டிருக்கிறது. உள்ளே ஓரிரண்டு மேஜைகளை பெண்கள் மட்டுமே நிறைத்திருக்கிறார்கள். ரெண்டு ஆண்கள் சற்றுத் தள்ளி கைகளில் house brand viskey உடன் pool விளையாடிக்கொண்டிருந்தனர். அவன் மட்டும் ஒரு மூலையிலிருந்த சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு நடப்பதையெல்லாம் வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.  இந்த இடத்துக்கு அவனொன்றும் புதிதல்ல என்றாலும் என்னமோ இன்று எல்லாமே வித்தியாசமாகவே பட்டது. அதிலும் அந்த இடத்துக்கு சற்றும் சம்பந்தமேயில்லாமல் மெல்லிய புன்னகையுடன் கண்களை அரைவாசி மூடியபடி முன்னாலேயிருந்த உருவத்தைப் பார்க்கப் பார்க்க அவனுக்குளும் ஏதோவோர் பரவசம் பரவுவதுபோல இருந்தது. "Sir, can I fill this?" திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்தவன் தனது கையிலிருந்த குவளையில் வெறும் ஐஸ் கட்டிகள் மட்டுமே இருப்பதை அப்போது தான் கவனித்தான். அவனுக்கு எப்போதுமே raw அடிப்பது தான் பிடிக்கும். நண்பர்களின் தொந்தரவு தாங்காமல் தான் ஓரிரண்டு ஐஸ் கட்டியே போடுவது. ஆனால...

பல தசாப்த காலமாக யுத்த மேகங்களால் சூழப்பட்டிருந்த யாழ் மண்ணிலிருந்து சற்றே நம்பிக்கையின் கீற்று தூரத்தே தெரிந்தாலும் இத்தகையாதொரு தரம் வாய்ந்த படைப்பு இவ்வளவு சீக்கிரமாய் வருமென நிச்சயமாக யாருமே எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டார்கள்.  முதன் முதலாய் யாழ் மண்ணில் நிறுவனம் ஒன்று தொடங்க வேண்டுமென்ற எனது எண்ணத்தை நண்பர்களுடன் பகிர்ந்து கொண்ட போது எல்லோருமே என்னை வினோதமாய்ப் பார்த்தார்கள். "யாழ் மண் இன்னும் அதற்க்கு தயாரில்லை", "ஒரு தனியார் நிறுவனத்தை நடாத்துவதற்கு தேவையான போதிய வளங்கள் எதுவும் அங்கே இல்லை" என்று பல அறிவுரைகள் வெகு சரளமாகவே எல்லாப் பக்கத்திலிருந்தும் வந்து குவிந்தன. அதிலுமே யாருமே எதிர்பாராதவாறு விளம்பர நிறுவனம் ஒன்றை உருவாக்கியபோது "யாழில் பெரிய நிறுவனங்களே இல்லையாம், பிறகு யாருக்கு போய் விளம்பரம் செய்யப் போகிறீர்கள்?" என்றே கேள்வி எழுந்தது. இதற்க்கான பதில் எனக்குமே தெரிந்திருக்கவில்லை. இருந்தும் எதுவோ ஓர் நம்பிக்கை.. கூட இருந்தவர்களின் திறமையில்.. அவர்களின் உழைப்பில்.. எமது கனவுகளில் .. முதன்முதலாக ஹிமலாயா குழுவினரை சந்தித்தபோது எனக்...